شناخت کودک از دیدگاه روانشناسی(بخش دوازدهم)

جاهای زشت از دید کودکان:

جاهایی که در ان هرگز بازی نمی کنند چون تاریک است و مدام رفت و امد میشود و دنج نیست .

توسط کارکنان مشاهده شده است :کودکان زیر ۲ سال فضاهای کوچکی را که از فضاهای بزرگتر تقسیم شده است را دوست دارند.فضا های باز زمانی استفاده می شوند که کودکان می خواهند بدوند و حرکت کنند:مثل فضاهای خارجی وکل فضا حیاط.

انسانی کردن فضا

تلاش برای انسانی کردن فضا باید برای همه دراولویت قرار بگیرد اما بیشتر از همه برای معمارانی برای کسانی که برای یک تمدن کم و بیش شهر نشین مسول نظام بخشیدن به قضا هستند اهمیت دارد.

معمار یک مربی است و بعد از پدر و مادر اولین مربی کودک است .تعلیم و تربیت او از طریق اشکال ساخته شده بدست او که محیط اطراف کودک را شکل می دهد منتقل می شود.به همین دلیل ارتباط میان کودک ،معماری و فضا در بطن مساله انسانی کردن تمدن قرار دارد.کودک امروز به دلیل رهایی از سنتهای پیشین،راحتتر از انسان سالم می تواند خود را با تازه ها یا جسارتهای معماری تطبیق دهد.او به راحتی می تواند طرفدارونیز الهام دهنده اشکال تازه باشد.بنابر این باید در درجه اول برای کودک و شاید تا حدودی به وسیله خود کودک به تدریج تعامل بین فضاهای زندگی هر فردوفرم های سازنده فضا را برقرارکرد.

برای دستیابی به این هدف معمار باید از سویی کودک وفضا و خواسته های او را درک کند ونیازها و مشکلات او را شناخته و روشهای بر طرف کردن انها را بیابد و به ان محیطی که کودک امروز در ان به سر می برد اشنا باشد.

تعلیم و تربیت موفق باید بدون ایجاد برخوردهای جدی او را در پیدا کردن موفقیتش در فضا یاری دهد تا بتواند مرکزیت خود را در ان بیابد.منظور از این فضا یک محدوده سرد هندسی نیست بلکه هدف فضایی فعال و تاثیر گذار است.این فضا هم دارای امنیت است هم ازادی.فضایی که ما را در بر گرفته در شکل گیری شخصیت ما شرکت می کندوخلوت مارا محافظت می کند.

ادامه دارد...

منبع:magirans                                                                           

جهت دریافت مشاوره با شماره های 0910921022 یا07132356613 تماس بگیرید

لطفا نظر و سوال  خود را در زیر درج کنید