کودک و بازی

بازی  یکی از اعمال روزمره کودک است و کوششی است که به تمام وجود او بستگی دارد .بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب می شود و مناسبترین  راه برای بروز و رشد استعداد او بشمار می رود. بچه ها در مورد مسائل و دنیای پیرامون خود بسیار کنجکاوند.آنها دانش آموزان مشتاق و علاقمندی هستند که با پرسیدن سوالات پی در پی به دنبال یافتن دلیل هر مسئله ای  هستند و می خواهند برای همه مشکلات راه حلی پیدا کنند .

در این دوران با آموزش صحیح و قدرت تجزیه و تحلیل  مسائل و تفکر منطقی در آنها رشد چشمگیری خواهد کرد .

رفتار کودک در بازی

اگر به رفتارهای یک کودک در حین بازی دقت شود فهمیده خواهد شد که او به طور دائم در حال فکر کردن است تا بتواند مشکلات فردی خود را در ارائه راه حل های کارآمد و جدید به موجودات خیالی بازی خود ثابت کند.

اگر او در معرض مسائلی قرار گرفته شود که حس کنجکاوی او را تحریک کند و برای او جالب و هیجان انگیز باشد در واقع یادگیری بایش راحت تر شده و او در مسیری  درست قرار گرفته است .

در این حالت فرزند همیشه آموزش را نوعی تفریح و سرگرمی تلقی می کند.نه تنها از نشستن سر کلاس و یادگیری مطالب خسته نمی شود بلکه از آن لذت خواهد برد . این خود زمینه ای برای پیشرفت های علمی بیشتر او در آینده است.

حالا سوال اینجاست که با توجه به اهمیت بازی در رشد کودکان ما تا چه اندازه از بازی ها آگاهی داریم ؟

آیا بازی مناسب را می شناسیم؟

آیا زمانی را در روز به بازی با کودکانمان اختصاص می دهیم؟

*لطفاسوال و نظرتون را در قسمت زیر درج کنید